zondag 8 mei 2016

We zijn thuis!

Lieve Allemaal,

De laatste blog, want we zijn thuis! En wat een ontvangst hier in Den Haag: heerlijk weer, een ware zomerdag. Dag zeggen in Roemenie was gek en ook best lastig: de bewoners hadden het zo naar hun zin gehad en sommige konden niet begrijpen dat we terug gingen naar Nederland, ze konden toch een huis voor ons bouwen bij de boerderij? Als afscheidscadeau hebben we iedereen een setje verzorgingsproducten gegeven, een sopje, deo en tandpasta of shampoo. Het lijkt een cadeau van niets, maar omdat de meeste al hun hele leven dezelfde blokken (geurloze) zeep en tandpasta van de kinderbescherming krijgen, is een douchegel uit de supermarkt een hele verwennerij. We dronken nog een cappucino met elkaar (want ook koffie zit niet in het boodschappenbudget) en werden uiteindelijk ’s morgens uitgezwaaid. 
Aurel schrijft nog een mooie boodschap op de stoep voor het huis

Jan Willem en Marc leggen de laatste hand aan een fundering voor de hooiberg


  De drie dagen daarna zijn reizend voorbijgegaan. Niet helemaal zonder file en autoproblemen (door de warmte raakte de koelvloeistof tot drie keer toe oververhit), maar toch heel gezellig. Een aanrader voor iedereen die nog een vakantie-adres stuurt: de Roemeense stad Bracau waar we hebben gepauzeerd is prachtig. 
Fien in Bracau

We hebben gelogeerd aan de Donau -zeer romantisch en in een motel aan het spoor -minder romantisch. En nu zijn we terug! Iedereen bedankt voor de donaties en het lezen, we zijn ook heel blij om weer hier te zijn!

woensdag 4 mei 2016

Bune diminata,
De laatste dag vandaag op de boerderij. De bewoners zijn al druk met ons vertrek bezig, omdat ze de extra aandacht zullen missen, maar ook omdat er een suprise beloofd is. Jet heeft gisteren voor iedereen toiletspullen gekocht, want zeep, tandpasta en deodorant krijgen de mensen hier van de overheid uit grote emmers op zolder. Een eigen sopje met een lekker luchtje is daarom een grote luxe.
Emmers zeep en tandpasta van de overheid.
Op de boerderij worden elke dag nieuwe geitjes geboren. Gisteren een witte tweeling die Jet en Fien genoemd zijn, dus ook als we morgen weggaan, blijven Jet en Fien hier een beetje achter. 

JanWillem en Marc laten ook hun sporen na, op heel veel plekken op het terrein.  Een plekje om in de zon te zitten doordat er schutting geplaatst is die kan begroeien zodat je uit de wind kan zitten. Een bankje dat een van de bewoners gemaakt heeft, is gerepareerd. Er is beton gestort voor de vloer van de hooiberg en zo waren er elke dag vele klusjes die zij samen met de jongens van hier hebben opgeknapt. 






Jet en Fien hebben in de middag popcorn gebakken en naar Roemeense sprookjes geluisterd die Costel heeft voorgelezen. Ondertussen zat de tafel vol mensen die aan het kleuren en lezen waren in de schoolboekjes die we hier in het dorp gekocht hebben.  



Zo was de dag voor iedereen goed gevuld. Alles bij elkaar was het voor ons allemaal een bijzondere ervaring, waar wij en de bewoners straks met veel plezier op kunnen terug kijken.

Multumi (bedankt).

maandag 2 mei 2016


Gezegend Pasen allemaal,
Want terwijl jullie een (sneeuwige) koningsdag hebben mogen vieren, zijn wij voor de tweede keer dit jaar in de Paasvoorbereiding. In Roemenië valt Pasen later maar wordt die vertraging ruimschoots goedgemaakt door een uitgebreide viering. Het slachten van de bokken op alle boerderijen een paar dagen geleden, was daarvan slechts een kleine voorbode. Inmiddels hebben de jongeren eieren rood geverfd, worden er overal in het dorp gehaktbroden gebakken en zijn de graven van overleden familieleden nog eens extra opgetuigd. 
Traditioneel paasbrood en rode eieren.
Wij hebben vandaag extra boodschappen gedaan (want de winkels zijn de komende drie dagen gesloten) en Babette heeft het geluk gehad al een eerste paas-visite af te leggen in het dorp. Ze heeft alvast geproefd van de paascake en gekookte eieren. Vannacht (echt vannacht het begint om een uur of 1.00) gaan we naar de nachtdienst, voor morgen staan een paasontbijt, een bezoek aan het klooster en een visite bij een van de jongeren die inmiddels in een pleeggezin woont, gepland.
Om ook stille zaterdag wat eer aan te doen zijn we vandaag met bijna alle jongeren naar het volgende dorp gewandeld om wat te gaan drinken. “Kleine Costel” een allerliefste jongenman die overdag de verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van de varkens, ging oefenen met fietsen. Een grote uitdaging voor hem omdat hij polio heeft gehad en zijn benen daarom behoorlijk vergroeit. Op advies van een Nederlandse fysiotherapeut heeft Hannah de trappers van zijn fiets gehaald zodat hij eerst zijn evenwicht kan trainen en daar heeft hij vandaag hard aan gewerkt. De tocht naar het volgende dorp duurt een uur en dat is een behoorlijke afstand als je voor het eerst op een fiets zit.
Samen een ijsje eten na het oefenen met fietsen.
Voor de geiten is er inmiddels een tijdelijk afdak dat toch een behoorlijke tijd kan blijven staan en ook een goede hoeveelheid schaduw voorziet. Ze hebben er hard aan gewerkt en zijn daarbij geholpen door twee jongens die dol zijn op muziek en zo evengoed konden genieten van wat Jamaicaanse nummers die Marc inbracht als van het werk.

Afdak van zeil, dat mag wel en geeft ook schaduw.

Midden in de nacht zijn we met elkaar naar de Paasdienst in de kerk geweest. In het donker gingen we naar binnen en daar kwam de priester van achter uit de kerk naar voren met een kaars. Iedereen had een kaarsje meegenomen en kreeg licht van de priester, waarna de dienst buiten plaatsvond omdat de kerk te vol was. Het was de bedoeling om het kaarsje tot thuis brandend te houden, bij Marc is dat tot de volgende dag gelukt.
Petronel met zijn lichtje in de nacht.
De volgende dag hebben we een paasontbijt voorbereid voor de mensen van de boerderij. Eigenlijk was er bijna geen personeel voor die dag, dus het was fijn dat er zoveel bezoek was, zodat we iets extra's konden doen. Bouwmannetje moest een dagje vrij nemen want Pasen is hier een dag dat er niet gewerkt wordt. 
De gedekte paastafel

Daarom zijn we na een feestelijk ontbijt met elkaar naar het klooster gegaan. In het klooster wordt op Pasen een maaltijd aangeboden door de priesters. En zo zaten we voor een tweede keer met elkaar aan tafel, dit keer naar Roemeense traditie met aardappelsalade en polenta met geitenkaas, rode eieren en cake.



Vandaag kan er weer gewerkt worden. De mannen zijn begonnen aan een schutting waardoor er een beschut hoekje ontstaat waar de mensen van de boerderij lekker buiten kunnen zitten. Vanmiddag wordt de hal van het jongenshuis aangepakt en van nieuwe gipsplaten voorzien.

Voor ons tijd om de blog bij te werken. Vanmiddag maken we een wandeling zodat Costel weer kan trainen met fietsen. Met als doel een ijsje of een drankje in een naburig dorp, wordt de training vanzelf leuk. En tussendoor zoekt bouwmannetje zijn schroeven uit voor Sandu, de man die straks de hooiberg af gaat maken.
Schroeven voor Sandu.

vrijdag 29 april 2016

Roemenie en de Europese Unie

Lieve Lezers,

Direct een blog achter de vorige aan want onze plannen hier op de zorgboerderij zullen wat moeten worden aangepast. Hoewel we ons hier kunnen voelen alsof we aan de andere kant van de wereld zitten -geen internet of tv, mannen met paard-en-wagen ook Roemenie hoort bij de Europese Unie. Dat levert grote voordelen op omdat er bossen worden aangeplant, bejaardentehuizen worden ingericht en kindertehuizen leegstromen door EU-wetgeving, maar soms zit een richtlijn ook vreselijk in de weg. Zo ook voor ons vandaag: om besmetting door virusziekten op boerenbedrijven te voorkomen is sinds kort in EU-wetten vastgelegd dat de bebouwing op boerderijen tenminste 200 meter verwijderd moet zijn van woonhuizen. Waarschijnlijk een effectieve regel, maar omdat in Roemenie het land door de gemeente wordt toegekend liggen veel boerderijen hier veel dichter bij elkaar dan 200 meter. Dat geldt ook voor de zorgboerderij van Hannah die maar 150 meter van het woonhuis van haar buren verwijderd is. Voorheen geen probleem maar door de nieuwe regel is bouwen op haar land aan de kant van haar buren verboden. Helaas is dat de kant waar het geitenafdak zou komen en moeten de bouwplannen van onze mannen danig worden aangepast. Een geluk bij een ongeluk is dat in dezelfde wet is vastgelegd dat hooibergen niet langer in de schuur mogen zijn (vanwege brandgevaar) waardoor de man die Hannah vertelde dat haar geitenplan geen doorgang kan vinden, ook direct een nieuw bouwplan introduceerde, de hooiberg moet namelijk overdekt worden omdat hij anders in de winter door regen en sneeuw zou worden weggespoeld. Voor alle lieve donateurs: geen schaduw maar wel geitenvoer voor jullie geld :). En voor wie zich zorgen maakt om het geitenwelzijn deze zomer: met zeil en palen gaan we voor hun wel de beloofde schaduw creeeren. 

28-4-2016 
Goedemiddag lieve lezers,

Vandaag is de zon definitief doorgebroken en dat betekent hier dat het direct warm is en de bedrijvigheid op de boerderij door tientallen vogeltjes wordt bezongen. De dag komt rustig op gang. De meeste bewoners zijn bezig met hun taken, er wordt een geitje geboren en we drinken thee op het terras. 
koffie in de zon.

Fien bij de pasgeboren geitjes.

Marianna is groot fan van de moestuinpotjes en dan vooral van de aarde die zo leuk opzwelt als je er water overheen giet. Onafgebroken is ze al bezig met het inzaaien van rijen plantjes ofwel ‘plante de mancare’ (plantjes om op te eten).  Ontzettend bedankt iedereen, jullie hebben de dag  Marianne al helemaal gemaakt en hier in de grote moestuin hebben de planten ook echt nog wel kans van overleven. 
Tuin bij het jongenshuis waar een deel van de moestuintjes gepland worden.

Marianne plant plantje na plantje.

Moestuintjes in de Roemeense zon.

Tegenover me versieren twee anderen houten vogels die op de markt verkocht gaan worden.  Jan Willem en Marc proberen voortgang te boeken met het geitenafdak. Ze krijgen alleen zoveel hulp van bewoners dat het tempo een beetje aangepast is J. Soms moet er er gewoon even worden bekeken of de rolmaat écht uit Duitsland komt of is er een fiets waar écht nu even naar moet worden gekeken.
                
Costel helpt met timmerwerk.

Dak in de maak.

Gisterenavond hebben we een prachtige wandeling gemaakt door de landerijen achter de boerderij. Overal zijn akkertjes vol druivenstruiken want ’s winters wordt wijn  hier gedronken als water. Fien kon zich van haar beste kant laten zien en heeft drie zakken vol afval verzameld dat boeren in de struiken rondom hun land hadden laten liggen. Het inzamelen van afval leeft hier helemaal niet, evenmin als er een bewustzijn is van de milieuschade die afval kan veroorzaken. Om iets van dat bewustzijn te creëren heeft Hannah in samenwerking met de plaatselijke school een afvalproject verzorgd. Kinderen van het dorp zijn onder feestelijke begeleiding van paard-en-wagens de velden in getrokken om het afval te verzamelen en overal zijn posters opgehangen. De foto’s van de afvalophaaldag zijn opgehangen in het gemeentehuis. De bewoners van de zorgboerderij gaan geregeld de heuvel op om daar afval te prikken en wij konden dus nog net een steentje bijdragen aan dit project. 
Grote bierflessen worden op het land achtergelaten en door de mensen van de zorgboerderij opgehaald.

Toen we na onze wandeling thuiskwamen was onze afwas gedaan (surprise!) en werd er door een aantal bewoners op ons gewacht voor koffie, warme melk en chocolade, gezelliger krijg je het niet gauw. 

woensdag 27 april 2016

Gearriveerd!



Tussenstop op camping Timulazu
Lieve Allemaal,
We zijn er! Zoals ik al vertelde hebben we nog een nacht geslapen op camping Timulazu. Timulazu is een initiatief van Nederlanders om tehuisjongeren na hun achttiende perspectief te geven op werk en een woning. Omdat Roemenie vrijwel geen sociale huurwoningen kent, is het voor jongeren zonder netwerk erg moeilijk om aan een huis of werk te komen, Timulazu leert hen vaardigheden die nodig zijn voor het werken op een camping en zoekt daarna met hun samen naar huisvesting. Voor meer informatie over dit bijzondere initiatief  Goed http://timulazu.com .

Fien maakt kennis met een varkentje op Timulazu
Uitgeslapen en vol goede moed vertrokken we voor onze laatste etappe. 

In Roemenie hebben we de kaart weer nodig om de route te bepalen.

Een prachtig stuk door een Roemenië dat afwisselend aandeed als een middeleeuws landschap, een discovery documentaire en een oproep om toch vooral te doneren aan giro 555.  Er waren piepkleine kasteeltjes, beken die zich een weg vochten door de bergen naar beneden, rommelige dorpen waar de zwerfhonden op straat sliepen en schattige standjes vol handgemaakte kleden en vesten. Een hele belevenis voor ons allemaal en zeker ook voor de auto, want hoe dieper we Roemenië inreden hoe onherbergzamer en moeilijk begaanbaarder de wegen werden. 

Uiteindelijk arriveerden we dan toch, laat op de avond bij de zorgboerderij.
Daar zijn we nu. Vol enthousiasme zijn we begroet door de bewoners hier, de honden, geiten, katjes en eenden die Fien direct in haar armen kreeg. 
Aangekomen op de boerderij Noi si Voi..

Fien wordt hartelijk ontvangen door Christina.

Vandaag was een mooie eerste dag, iedereen vindt zijn draai daarin vol plezier door de bewoners omarmd. Babette en ik hebben houten vogels beschilderd die gezellig voor het raam heen en weer vliegen en morgen nog versierd kunnen worden. Ik heb met twee mannen geoefend met de computer, ze kunnen daar nu hun eigen muziek op zetten en afspelen, wat waren ze blij toen ze hun eigen nummers door de speakers hoorden zingen.


Vogeltjes maken.

 Er zijn twee geitjes geboren en helaas voor de bokken is het morgen slachtdag -in Roemenie wordt later Pasen gevierd en daarvoor worden de geiten geslacht. Marc en Jan Willem zijn begonnen aan het geitenhek waardoor de geiten heerlijk naar buiten kunnen. 
Bouwmannetje is er.
Geitenhek in de maak.

En we hebben geluk want hoewel het werk de dagen voor Pasen in Roemenie stilligt zijn de houten balken die nodig zijn voor het afdak geleverd. 
                Omdat de materiaalkosten hoger uitvallen dan eerder gedacht, vragen we iedereen die dat nog niet gedaan heeft om een kleine bijdrage over te maken op de One Percent Club: https://onepercentclub.com/nl/projects/noi-si-voi 


maandag 25 april 2016

We zijn er bijna

Lieve allemaal,

Een korte blog vanaf mijn telefoon, we zijn in Roemenië! Nog niet op onze definitieve bestemming maar het avontuur is compleet. Roemenië is alles tussen een vuilnisbelt en een discovery documentaire in; we zijn door hele heuvellandschappen vol prachtige bebossing en pitoreske boerderijtjes maar we hebben ook de vieste tankstation toiletten van ons leven gezien. Daarbij valt je festivalervaring in het niet. Hoewel we ons hadden voorgenomen samen te reizen, viel dat plan direct in het water door een verkeerde kaartleestechniek onzerzijds. Toch een leuke reis gehad compleet met  paspoortcontrole en boodschapjes in de eerste Roememeense supermarkt (die volgens Hannah toch echt onderdeel is van een Poolse keten, helaas). We hebben gelogeerd op een prachtige camping, een initiatief van Nederlanders voor Roemeense tehuisjongeren die hier werkervaring opdoen, Timulazu bekijk het eens. Vandaag de laatste etappe, jullie horen van ons!

Foto's volgen later